Ouders over De Kleine Roos
De Kleine Roos, een uniek kinderdagverblijf!
Veel te laat waren we, met de aanmelding van onze zoon voor de wachtlijst van De Kleine Roos vlak na zijn geboorte. We baalden, want van de zeven KDV die we bezochten, was De Kleine Roos de enige plek waar we meteen een goed gevoel kregen. De lichte omgeving, de direct aangrenzende tuin, de biologische voeding, het veelal houten speelgoed, maar vooral: de ‘ontspannen-levendige’ sfeer die er huist. Dit was dé plek waar we ons kind naartoe wilden brengen. En dus besloten we zo lang mogelijk te wachten met een tijdelijke plaatsing elders. Na zes maanden kregen we een plaats aangeboden bij onze favoriet nummer twee. Ook kleinschalig, met biologische voeding en een mooie filosofie op de website. We besloten het aanbod te accepteren. Echter, in de praktijk zagen we weinig terug van wat ons verteld was. Het team bleek bovendien alles, behalve stabiel te zijn met veel zieken en steeds weer een andere, jeugdige invalkracht. Na een paar voorvallen besloten we onze zoon niet meer te brengen.
Intussen waren we op de hoogte gebracht over een vrije plek bij De Kleine Roos. Niet op onze wensdagen, maar ach... daar wilden we ons werkschema best voor aanpassen. Zo graag wilden we dat ons kind er terecht zou kunnen. Ons gevoel bleek te kloppen: wat een bijzondere plek!
Wat ons vooral aanspreekt is het pedagogische beleid en de positieve benaderingswijze van de medewerkers naar de kinderen toe. Iets waar wij als ouders veel van leren. Het woord ‘niet’ wordt bijvoorbeeld vermeden. In plaats daarvan horen kinderen wat ze wel moeten doen. Ook wordt aan kinderen duidelijk uitgelegd waarom ze bepaalde dingen beter kunnen laten. Ze worden, hoe jong ze ook zijn, als unieke individuen behandeld. Individuen die hun eigen keuzes mogen maken. Er hangen dan ook geen vaste ‘activiteitenschema’s’ aan de muren. Toch wordt er veel aan creativiteit en muzikaliteit gedaan bij De Kleine Roos, de spontaniteit altijd omarmend. En wie naar buiten wil, die mag lekker naar buiten. Ook mocht ons zoontje toen hij met zeven maanden op De Kleine Roos kwam al direct kiezen tussen twee soorten beleg voor zijn cracker. Tot onze verbazing wees hij direct met zijn vingertje naar wat hij wilde eten! Over het eten gesproken: de kinderen krijgen kwalitatief hoogwaardige, biologische en vegetarische voeding. Bovendien wordt er vaak verse soep of ander lekkers gemaakt.
Het motto van De Kleine Roos luidt: “Zijn wie je bent”. Dat zie je ook terug aan het feit dat de medewerkers van De Kleine Roos de taal van huilen beheersen. Ze zien het belang in van huilen, weten onderscheid te maken tussen verdriet en boosheid en beseffen wat het verband is tussen beiden. De kinderen krijgen veel individuele aandacht. Als een kind bijvoorbeeld niet lekker in zijn vel zit, dan wordt dat meestal direct opgemerkt. Soms helpt het om dan even in de veilige armen van de vertrouwde medewerkers uit te huilen. Vertrouwde medewerkers... Altijd dezelfde gezichten, nooit een onbekende invalkracht!
Voor ons is De Kleine Roos de meest veilige plek waar wij ons kind heen kunnen brengen. Daar zijn we Albertine en haar team erg dankbaar voor. Dat zijn we eveneens voor de open instelling en communicatie naar ons toe. Daardoor voelen wij ons erg betrokken en net zoals onze zoon, vooral ontzettend thuis.
Kirstin Hanssen en Jeroen Koning, ouders van Raf (en Lloyd 2015)
De Kleine Roos
Als ik aan de mensen uitleg hoe het bij de kleine roos is, dan vertel ik ze dat ik bij andere crèches heel veel onrust zie. De chrècheleidsters daar proberen krampachtig om er enige rust in te krijgen. Bij de kleine roos is er een soort basisrust en harmonie aanwezig in de hele groep, wordt uitproberen aangemoedigd en uitspattingen getolereerd, binnen bepaalde duidelijke grenzen.
Vergelijkbaar met het lopen op een bal, als in een circusact(of elke evenwichtskunst):
Als je krampachtig probeert om er recht in het midden op te blijven staan, zul je vallen.
Als je jezelf al bewegend enige speelruimte geeft, en op tijd corrigeert als je tever rolt, dan blijf je erop staan...
Maurits Homan, vader van Dieuwke.
De Kleine Roos
Ik heb mijn dochter nooit met een schuldgevoel weggebracht naar de crèche. En ik weet bijna zeker dat dat komt doordat de crèche ‘De Kleine Roos’ was.
Zelfs de keren dat ik haar huilend moest achterlaten –wat nooit went en dé manier is om je heel schuldig te gaan voelen als ouder - kon ik dat gevoel fietsend naar m’n werk weer loslaten. Omdat ik wist hoe het verder zou gaan: ik wist dat naar het verdriet geluisterd zou worden, hoe ze begrepen zou worden, en hoe ze daarna weer lekker in de tuin zou gaan fietsen. Ik wist dat het een plek was waar ze gezien werd, gekend werd en kon zijn en worden wie zij is. Een plek met rust en structuur, maar tegelijkertijd vrijheid en gezelligheid. Een plek om samen met andere kinderen van verschillende leeftijden een stukje van de wereld te ontdekken.
In de jaren dat ik haar naar de Kleine Roos bracht, had ik daardoor niet zozeer het gevoel dat ik mijn dochter iets ontnam (namelijk tijd, liefde en aandacht van haar ouders), maar ook dat ik haar iets gaf door haar naar de Kleine Roos te brengen.
Als ouder voel je dat je kind vertrouwd is met een plek en de mensen. Pas als lid van de oudercommissie ging ik werkelijk begrijpen hoe die vertrouwdheid ontstaat op ‘De Kleine Roos’. Tijdens de oudercommissievergaderingen met Albertine kon ik bij iedere kwestie die daar aan de orde kwam – of het nou over het vierogenbeleid of knutselen ging - ervaren welke gedachten, keuzes en opvattingen er allemaal aan ‘De Kleine Roos’ ten grondslag liggen. En zo kon ik leren hoe die keuzes ervoor zorgen dat ‘De Kleine Roos’ is wat die is.
Als mijn dochter - inmiddels ruim een jaar naar school -bladerend in de fotoschriftjes van ‘De Kleine Roos’ herinneringen ophaalt, en op haar vijfde verjaardag ervan uitgaat dat ze gaat trakteren op ‘De Kleine Roos’, ben ik dankbaar dat dit haar tweede thuis mocht zijn in die eerste levensjaren.
Carolien, moeder van Anouk en voormalig lid van de oudercommissie
Twee jongens
Onze twee jongens hebben op de Kleine Roos gezeten. We hadden geen betere start voor ze kunnen wensen. Het fijne aan deze crèche is, behalve uiteraard de kleinschaligheid, dat Albertine en haar medewerkers heel goed weten hoe zij met de kinderen willen omgaan. Dat gaat met rust en regelmaat gepaard, maar ook met veel vrolijkheid en gezelligheid. Dit alles heel natuurlijk, zodat je als ouder nooit het gevoel krijgt dat hier dingen worden 'bedacht' voor de kinderen of gekunsteld worden 'toegepast'. De ruimtes zijn prettig: licht en warm, en qua inrichting valt alles onnadrukkelijk samen. Leuk, maar dan ook echt leuk, zijn de feestjes: het Paasontbijt, de verjaardagen van kinderen, Sinterklaas en (snif, snif) de afscheidsfeestjes als de kinderen naar school gaan. Wij hebben deze crèche als een belangrijke partner in de opvoeding ervaren en zijn de Kleine Roos zeer, zeer dankbaar voor de eerste goede jaren van onze zoons.
Eva en Michiel, ouders van Wolf en Valentijn
Afscheidsbrief Esther & Eduard
Lieve Albertine, Stefanie, Melissa, Nicolien, Agnita en Wahiba.
Vandaag is het dan zover, Noël maar ook wij nemen afscheid van jullie en van de kleine Roos.
Na een aantal kinderdagverblijven gezien en ervaren te hebben kwamen we een kijkje nemen bij de Kleine Roos. Toen we binnenkwamen ervaren we direct de rust en de harmonie in de groep. De sfeer was zeer aangenaam. Het voelde voor ons als thuis komen en nu maar hopen dat ‘de baby’ een plekje kan krijgen. Uiteindelijk was er plek toen Noël 9 maanden oud was en hebben we hem gebracht met 11 maanden.
Dit bleek wel een beetje een rot leeftijd want hij had moeite om te wennen. Noël huilde vreselijk bij het weg gaan ’s ochtends, dat was moeilijk. Toch hebben wij altijd het volste vertrouwen gehad in jullie en het team wat hier staat. Alles is goed gekomen en Noël voelde zich hier ook thuis.
Noël en wij hebben veel geleerd en de open communicatie en betrokkenheid hebben wij altijd als heel prettig ervaren. ’S Ochtends het blijven koffie drinken en binnen komen vallen wanneer je maar wilt, waar kan dat nou. Ook vinden wij de foto boeken een enorm leuke manier om te zien wat er allemaal gedaan werd op de groep en hoeveel plezier Noël had gehad. Elke levensjaar werd er een nieuw boekje voor Noël gemaakt, met veel zorg en liefde. Toch hebben zij aan het einde van de rit 4 boekjes ipv 3 wat eigenlijk de bedoeling zou zijn. Ook dit is typische De Kleine Roos.
Afscheid nemen is niet onze favoriete bezigheid (vooral voor Esther). Maar er is een nieuwe fase aangebroken voor Noël. Hij gaat de weide wereld in en ‘meedraaien’ in de maatschappij. Gelukkig hebben wij een fijne school voor de beide jongens gevonden en gaat Noël naar Laterna Magica op IJburg. Hier gaat hij ook weer veel leren op een speelse en onderzoekende manier.
Een troost voor ons is dat dit afscheid waarschijnlijk omkeerbaar wordt en hopen we dat het haalbaar is om onze kleinste spruit, die nog niet geboren is maar groeiende, straks ook een plekje op de Kleine Roos mag krijgen.
Voor nu heel erg bedankt voor de fijne tijd die wij hebben mogen ervaren. Het was fantastisch! Wij hopen dat jullie deze unieke plek mogen gaan uitbreiden, het liefste natuurlijk op IJburg ;-).
En, toen we Noël vroegen wat we op de kaartjes aan jullie moesten schrijven zei hij;
Doei, ik ga naar school!
Dus bij deze, Doei Noël gaat naar school maar tot ziens...
Yoga juf
Ik vind het leuk om even een korte beleving neer te zetten zo aan het einde van het seizoen, over hoe ik de lessen bij De kleine Roos ervaar.
Allereerst geniet ik elke maandag en donderdag met de kinderen, het is zo leuk en waardevol om met ze op yoga avontuur te gaan. Een 20 minuten-feest om met ze te balanceren, zingen/bewegen, ontspannen, lachen en ontdekken. Zo mooi om te zien dat er na verloop van tijd een vertrouwensband is opgebouwd en dat ze mij telkens lief voor het raam verwelkomen met enthousiasme en ' yoga , yoga'.
Wanneer ik vraag welke dieren ze uit het magische muziekdoosje horen komen, herkennen ze er zoveel uit de jungle, boerderij en zee!
Ook sta ik ervan te kijken hoe goed ze het verhaal onthouden en vaak weten welke houdingen er gaan komen in het avontuur, ze zijn vaak al een olifant of spin geworden voordat ik ze benoem haha!
Hoe er luidkeels wordt meegezongen met het 'rek & strek- bewegingslied', en de bewegingen vaak moeiteloos worden aangenomen of totaal op eigen coole creatieve wijze.
Hoe ze worden meegenomen in het verhaal en de bijbehorende fantasie uit het avontuur. Als we bijvoorbeeld in het Ganesha verhaal onze ruimtepak aandoen, helm opdoen en gaan aftellen met de raket veel van hen helemaal in het avontuur zitten en daadwerkelijk de sterren en planeten zien. En zweven op een been...
Als we met Anansi de spin onder de douche gaan en wij denkbeeldige warme druppels nadoen op de huid en daarna iedereen mogen nat spetteren...
Het valt me op dat kinderen van 0-3 jaar al zintuigelijk zo ver zijn. De wat oudere kinderen weten de kleuren goed te onderscheiden: paars/roze/wit (als ik een amathyst/rozekwarts stenen laat zien) of als ik vraag of de steen hard/ puntig/glad/koud/warm aanvoelt dan kunnen velen die verbanden leggen. En als we tijdens het Urishima avontuur met het magische zand spelen en zandparels proberen te maken, velen ook mooie bolletjes tussen de handen weten te wrijven. Het ontroerd me ook als ze in het begin van de les zonnetjes tussen de handen wrijven en een bepaalde rust vinden met hun eigen handoplegging...
Kortom, dit was mijn beleving bij jullie in het kort. Ik ben enorm blij dat ik bij jullie yogales mag geven en zoveel moois mee mag maken met de kinderen!
Rachel
De laatste dag.
Lieve Albertine, Stefanie, Melissa, Wahiba, Agnita en Nicolien.
De laatste dag. Ik schrik er zelf nog een beetje van -doen we dit nou echt? Van alles wat we achterlaten in Amsterdam doet het nog het meeste zeer om Frederike hier afscheid te laten nemen.
De Kleine Roos is zo'n verrijking geweest voor haar eerste twee jaar- en voor ons ook! Ik had van te voren nooit gedacht dat ik zoveel van jullie zou leren.
En dat Frederike zo ontzettend gelukkig zou worden van alles wat De Kleine Roos biedt, extra dan wij thuis.
Een overvloed aan speelkameraadjes, ruimte om te rennen en te fietsen, nieuwe belevenissen en ervaringen, muziek, dans en theather, speelgoed. Overvloed aan warmte, plezier, aandacht, duidelijkheid en rust.
Frederike is door jullie gezien, gehoord, gekend en geliefd. Ze heeft jullie stuk voor stuk in haar hart gesloten, zo klein als ze is. En wie zien dat jullie veel van haar houden, al die liefde pakt niemand haar meer af!
Hoe leg ik jullie uit wat De Kleine Roos voor mij persoonlijk betekend?
Toen Albertine voor het eerst uitlegde hoe ze met huilen omging, had ik nog geen idee. Wel wist ik zeker dat we hier moesten zijn voor Frederike. Ik kom uit een liefdevol gezin, maar de norm lag op het gebied van goed je best doen, de lieve vrede bewaren, jezelf wegcijferen. Wat ik voelde of wilde stond dan maar in de weg en was het minst relevant van alles. Dat moest anders kunnen. Meer in balans. Ik wist de richting, meer acceptatie, maar hoe? Als Frederike die de eerste maanden ontroostbaar huilde, dacht ik als kersverse moeder dus: ik blijf bij haar en houd haar vast. Maar met van binnen een storm van onzekerheid.
De mate waarin jullie ruimte geven aan emoties, lag totaal buiten mijn voorstellingsvermogen. Dat ik bij jullie het resultaat kon ervaren, heeft het voor mij mogelijk gemaakt het kwartje echt te laten vallen. Als jullie dag in dag uit met al die kinderen zo kunnen werken, al die emoties de vrije loop laten, dan is het misschien écht zo. Dat er geen grenzeloosheid ontstaat, maar juist ontspanning. Dat vertrouwen neem ik voor de rest van mijn leven met me mee. Stress kan ik als moeder niet voorkomen, maar ik weet nu wel hoe ik haar kan helpen het te verwerken. Zodat ze weer vrij is om te leren, te groeien en open te staan naar haar omgeving.
Dat Frederike zo lekker in haar vel zit, bevestigd voor mij dat we goed zitten. Ik ben zo dankbaar dat ik dit - dankzij jullie- aan Frederike heb leren geven, straks ook aan haar broertje of zusje, en ook al een beetje aan mezelf.
Wat we van jullie hebben geleerd en thuis hebben overgenomen:
- Huilen mag. Zolang als je nodig hebt. Maakt niet uit wat de aanleiding is. In de groep, niet in afzondering.
- Kinderen kunnen veel jonger kiezen dan wij wisten!
- en al zoveel zelf doen. Sloffen aan, opruimen, gezicht en handen poetsen.
- Speen beperken en uiteindelijk stoppen kan best.
- Onszelf 'ik' noemen en geen papa/mama of in derde persoon over onszelf praten.
- Alle 'Nee, niet doen dat mag niet' vervangen door een positieve zin.
- Uitleggen waarom iets niet mag, gewenst gedrag benoemen.
- Gevoelens benoemen, begrip... je wil dit heel graag maar het mag niet, ik snap het je het superjammer vindt... je mag huilen (maar feit blijft dat het niet mag)
- Bijtring erbij halen om op te bijten , gevoel uiten mag, iemand pijn doen niet.
- Sorry zeggen.
- Alle praktische kwesties die we bij jullie kwijt konden, gek rood plekje op haar huid, wat zou het kunnen zijn?
- Zindelijkheidstraining doen we niet aan en het komt altijd goed. (ben benieuwd!)
We nemen afscheid, maar we nemen ook heel veel mee!
Veel liefs,
Judith, Jonathan en Frederike
De Kleine Roos: een klein kinderparadijs in de stad.
Onze dochter Jana werd tien jaar na haar broer Milan geboren. In de eerste anderhalf jaar had ik thuis een oppas voor haar. Ik had geen goede herinneringen aan de crèchejaren van haar grote broer – en stelde het zoeken naar een opvangplek dus uit.
Nooit vergat ik de dag dat ik met een zwaar hart aan mijn bureau zat te werken en in een impuls besloot te gaan kijken of het wel goed ging met mijn zoon op het kinderdagverblijf. Het was een uur of elf ’s ochtends, ouders werden nog niet verwacht. Mijn zoon zat in zijn eentje aan tafel hartverscheurend te huilen. Ik verzon een smoes, nam hem onder mijn arm, en heb hem nooit meer teruggebracht.
Nee, bij ons laatste-kans-cadeaumeisje zou ik me geen mooie praatjes laten verkopen over ‘pedagogische plannen van aanpak’ en ‘een veilige omgeving’ en nog zo wat. Wat ik dan wel zocht, wist ik ook niet precies. Een prettige, liefdevolle plek waar mijn kind zichzelf kon zijn – zoiets vaags moet ik hebben gedacht.
Op een ochtend, mijn dochter was inmiddels hard toe aan gezelschap van soortgenoten, ging ik kijken bij de Kleine Roos. Ik weet niet hoe Albertine het flikte, maar vanaf het eerste moment dat ik binnenstapte, wist ik dat de Kleine Roos ánders was. Al is het de vraag of juist dat ‘andere’ niet eigenlijk normaal zou moeten zijn.
Het begon er al mee dat de slaapkamers niet volgebouwd waren met de benauwde kooitjes waarin crèchekinderen tegenwoordig overal te slapen worden gelegd. Hier had elk kind, hoe klein ook, een eigen bedje met uitzicht. Zoals elk kind zich ook in de tuin vrijelijk kon bewegen. Waar in de stad vond je nog een crèchetuin met echt zacht kriebelgras, en bomen en struiken om je achter te verstoppen? (Help, zouden veel crèchemanagers zeggen, gevaar!) Waar elders mochten kinderen vies worden, in de regen dansen, en met mooi weer zelf van binnen naar buiten rennen en andersom?
Bij de Kleine Roos wordt naar kinderen geluisterd. Er worden duidelijke grenzen gesteld, zo ontzettend nodig in een kinderleven, maar wanneer een kind daar overheen gaat, wordt er ook goed naar hem gekeken. Waarom gebeurt dit? Wat wil het kind ermee zeggen? En: hoe kunnen we het kind het beste helpen? Huilen mag – veilig in de armen van een van de leidsters. Boos zijn en slaan ook – zolang die woede maar wordt gebotvierd op een kussen.
Na de onvermijdelijke wenperiode, zag ik hoeveel Jana leerde op de Kleine Roos. Hoe ze vriendjes en vriendinnetjes maakte. Hoe ze enthousiast meedeed met dans, yoga en muziek. Jana raakte echt thuis op de crèche, en ging zich hechten aan het vaste team van toegewijde en professionele meiden-van-goud. Ik was angstvallig met twee dagen per week begonnen – maar tekende al snel en vol overtuiging bij voor drie. Ik zag de crèche niet langer als een noodzakelijk kwaad, maar als een plek die werkelijk iets toevoegde aan Jana’s peuter- en kleutertijd.
Nu is Jana vier en gaat ze naar school. Ze had nog wel veel langer op de Kleine Roos willen blijven, zegt ze. Al begrijpt ze ook dat ze niet altijd klein kan blijven, en is ze duidelijk klaar voor nieuwe uitdagingen.
Ik kijk ook uit naar die nieuwe fase op de basisschool. Maar ik zal tegelijkertijd met weemoed terugdenken aan de Kleine Roos, die unieke plek in de Watergraafsmeer waar kinderen op een volwassen manier worden benaderd en juist daarom echt kind kunnen zijn.
Lieve Albertine, Melissa, Stefanie, Agnita, en Wahiba: heel erg veel dank voor alles!
Judith Koelemeijer, 15 september 2016
Lieve Kleine Roos,
Na ruim 4 jaar nemen we afscheid van een hele mooie periode bij de Kleine Roos. Ik heb me er al een tijd op voorbereid, want ik denk dat het niet alleen voor Mano maar voor ons allemaal wennen wordt om niet meer twee keer in de week bij jullie te zijn.
Het heeft voor ons heel veel betekend om onze kinderen naar jullie te brengen. We zien hoe veel aandacht er is voor hun gevoelens en de veiligheid altijd voorop staat. Dat ze dat hebben meegekregen in hun eerste en meest belangrijke jaren van hun leven is echt goud waard.
We hebben ook erg veel geleerd van jullie benadering: duidelijk communiceren, laten uithuilen wanneer “dat ene koekje is gebroken” en niet meer in de derde persoon over jezelf praten :-)
De boekjes van Solter, de verwijzingen naar een homeopaat en osteopaat waren allemaal een schot in de roos. Het heeft ons allemaal erg gevoed en we kunnen niet anders dan heel erg dankbaar zijn dat jullie op ons pad zijn gekomen.
We zien dat Mano zich heel erg vrij voelt op de Kleine Roos en hij erg is gehoord door jullie. Dat er echt geluisterd werd en daarvoor de tijd werd genomen. Dat heeft hem erg goed gedaan. Toen ik hem vroeg wat hij wilde geven aan jullie, zei hij heel duidelijk: “hele mooie bloemen”. Dus bij deze! Bedankt voor jullie liefde, zorg en aandacht! Dat nog maar veel kindjes hiervan mogen genieten!
Heel veel liefs, Rick, Suzanne, Mano en Noa.
juli 2018
Afscheid Lloyd Koning
12-09-2019
Lieve mensen,
Dit is een verhaaltje over een heel bijzondere plek.
Je zou er zomaar aan voorbij lopen, het is een beetje geheime stek.
Het ruikt er heerlijk, naar eucalyptus, lavendel of mandarijn en, voor hen met een goede neus: en vleugje witte salie.
Het is een plek van wollige poppetjes, edelstenen, tinten in pastel en lampjes van zout. En op de grond ligt een matras om op te keten, gezellig boekjes te lezen of gewoon om op te rusten.
Je vindt er houten speelgoed, puzzeltjes, jungle dieren, poppen, en knutselspul, zoals hompen groene klei en wel meer dan honderd boeken. Ze hebben er ook Wobbels en zelfs een heuse trampoline. Er vinden magische dingen plaats, want soms zie je er bij vertrek opeens uit als Spiderman of een tijger.
Deze bijzondere plek wordt geleid door een lieve lichtwerker. Die zich met hart en ziel voor de kinderen en ouders in haar huis inzet. Voor en achter de schermen. Je moest eens weten wat ze allemaal doet…
Deze lieve lichtwerker wordt bijgestaan door een team van aardse engelen. Die beschikken over het bijpassende geduld, humor en oneindig veel liefde en begrip.
Verbinding staat op deze droomplek centraal Iedereen die binnenkomt wordt daadwerkelijk gezien. Het is een plek waar weinig moet, maar waar veel gewoon mag, vooral een ongedwongen kind zijn. En maak je eens een blunder? Kan gebeuren! Soepkip!
Op deze plek doen ze niet aan niet. Niet wordt als een wel verkondigd. Wat je wél mag of soms ook moet, dat is waar het om draait. Ben je boos, gooi het er maar uit. Verdrietig of gefrustreerd? De taal van huilen wordt hier verstaan. Je mag je hier lekker laten gaan!
Het is een plek van goede voeding, voor lijf en ziel. Je leert er al vroeg keuzes te maken. De blauwe of groene beker? Een rijstwafel of cracker? Tartex of hummus? Kies zelf maar! Wie wil er een korstje kaas?
De bijzondere plek heeft ook een heerlijke tuin. Waar je op een houten loopfiets oneindig veel rondjes kunt scheuren. Weer of geen weer, er wordt zoveel mogelijk buiten gespeeld. Baby? Hup het kruippak aan en gaan!
Het is een walhalla van rek en strek, draai je om en doe maar mee! Namasté! Ze maken er zelf muziek en zingen er graag uit volle borst. Soms krijgen ze muzikaal bezoek van Memo voor extra memorabele momenten.
Die memorabele momenten vind je trouwens ook in de fotoschriftjes die ze voor je samenstellen. En als je dan door zo’n schriftje bladert, dan ben je weer even terug. Bij die hele bijzondere plek, genaamd De Kleine Roos. Je kunt er tot je vierde de mooiste avonturen beleven, tot het tijd is om afscheid te nemen en naar school te gaan.
Dankjewel bijzondere plek, dankjewel Kleine Roos. Wij hopen dat je nog lang blijft bestaan. Zodat je vreugde in de harten van kinderen en hun ouders kunt blijven schenken, net zoals je voor Lloyd en ons als gezin hebt gedaan.
Liefs,
Jeroen en Kirstin
Raf en Lloyd
Afscheid Sef
Lieve Albertine, Nicolien, Agnita, Melissa, Stefanie, Wahiba & Youssra,
Vandaag is Sef zijn laatste dag bij De Kleine Roos. Wat is de tijd voorbij gevlogen.
Sef is van een baby van 4 maanden naar een echte startende kleuter gegroeid! Sef is altijd met veel plezier naar De Kleine Roos gegaan en wij hebben hem ook altijd zonder twijfel en vol vertrouwen gebracht! De Kleine Roos is en blijft een bijzondere plek, en dat komt door jullie! Bedankt voor alle goeie zorgen, liefdevolle aandacht, knuffels en warmte! Gelukkig hoeven we nog niet echt afscheid te nemen. Fela start over twee weken en dat hebben we ook tegen Sef gezegd. We kunnen altijd nog even langs en dat gaan we zeker doen. Sef wil jullie ook graag bedanken en hij wiat heel goed waarmee! Chocolade!
Heel heel erg bedankt voor de fijne tijd samen!
Liefs Jop, Sef, Wies, Rafa & Fela
Ik wil bij de kleine roos blijven!
Lieve Albertine, Stefanie, Agnita, Lis, Youssra, Wahiba, Melissa, Nicolien, lieve allemaal,
Dank jullie wel voor de toewijding en liefde waarmee jullie de afgelopen jaren voor Vosse hebben gezorgd! Toen ze met 2 jaar bij de Kleine roos kwam vond ze het soms nog spannend om emotioneel te zijn, en we hebben haar bij jullie echt als een roosje zien open vouwen. Elke keer als ik haar kom halen zegt ze: 'Ik wil niet naar huis, ik wil bij de kleine roos blijven!' En van de week nog was ze verliefd op Agnita. Dat zijn toch wel twee van die grootste complimenten die je kunt krijgen. Wij ( en vos) zijn zo ontzettend blij met jullie en het warme bad van de kleine roos. Gelukkig hoeven we nog niet echt afscheid te nemen.
Liefs,
Maxime & Willem
Ik geef een hartje
Lieve Kleine roos,
"Ik ga je missen en ik geef een hartje" - Yuna
Bedankt voor alles, de fijne sfeer, de open en eerlijke gesprekken, de muziek, dansjes, Yoga momenten, tartex, soepstengels, met blote voeten in het zand, de wereld durven ontdekken, troost, een glimlach en een dikke knuffel, heerlijke koffie (voor de moeie ouders), en oneindige gezelligheid.
Heel veel liefs,
Nina, tim, Mika & Yuna
Mogen leren en afkijken
Lieve mensen van de kleine roos,
Wat hebben we het goed gehad bij jullie! En wat hebben we een hoop mogen leren en afkijken...
Ella is altijd met plezier naar de Roos gegaan. Wat een mooi en fonkelend vertrouwen hebben jullie met haar opgebouwd. We gaan jullie missen. Maar bovenal zijn we enorm dankbaar!
We hopen dat dit cadeautje na de verbouwing een mooie plek vindt.
Liefs Gerri en Ellenoor.
En van Ella natuurlijk :)
Roos bij de Kleine roos
Lieve dames van de Kleine Roos,
Dank jullie allemaal voor de geweldige tijd die roos bij jullie heeft gehad. Dank voor jullie liefde, warmte, toewijding, bijzondere visie en het tweede thuis zijn voor onze kinderen. Jullie laten kinderen groeien en bloeien tot de bijzondere mensjes die ze zijn en laten iedereen in hun waarde. Vandaag afscheid van Roos en gelukkig zijn we nog niet helemaal weg en kan Roos af en toe nog even dag zeggen.
Veel liefs,
Okke, Fleur, Roos & Miki
De verbidning blijft
Lieve Lieve Lieve Kleine Roos,
Wat zijn we blij met onze tijd, liefde en inspiratie op de roos bij en met jullie. Jullie waren een echte en oprechte ondersteuning voor onze kinderen en ons als ouders. Zo veel geleerd en aan aandacht gekregen. De verbinding zal blijven en bij deze een belletje als herinnering.
Van ons allemaal een grote knuffel!
Jule, Febe, Maaike & Wilco
Een plek waar ze veel leert
Lieve Albertine, Agnita, Nicolien, Lis, Youssra, Stefanie, Melissa & Wahiba,
Wat is het fijn om je kind uit handen te geven op een plek die warm is. Waar ze graag is. En waar ze veel leert (vaak meer dan thuis). Heel erg bedankt voor jullie lieve zorg en aandacht voor Ella Nora. Gelukkig hebben we Ollie nog!
X Evelien & Christopher
We gaan jullie missen!
Lieve Kleine Roos,
Heel erg bedankt voor jullie liefdevolle zorg voor onze Ted al die jaren. We gaan jullie echt missen!
Het ga jullie goed!
Dikke kus en knuffel, Peggy, Erik, Henk & Ted
Als een droom
Bedankt dat wij in 'wat als een droom begon' jouw kleine roos zijn beland. Een heel groot compliment voor de stabiliteit die jij weet te creëren met je team. In het leven van de kleine mensen zo belangrijk en veilig bij de prille start. En in het leven van grote mensen zo fijn om samen iets op te bouwen. Wij zijn dan ook heel blij dat Jake uitvliegt, maar Collin en wij daarmee ook nog even dichtbij blijven. Een verjaardags cadeau en bedankje in één! Deze spray werkt op je zenuwstelsel en je gevoel van well-being. Ik wordt er heel rustig en relaxed van. Ben benieuwd wat jij ervan vindt en hoe deze werkt misschien wel voor de kinderen.
En deze kaarten werken zo prachtig. Voor jezelf maar ook om 's ochtends bijvoorbeeld de stemming van het team te peilen. Energetisch werken ze heel mooi.
We hebben veel van jullie geleerd!
Grote dank, liefs, Sjoerd, Meike, Jake & Collin
De Kleine roos is een bijzonder plek.
Lieve allemaal,
Rafa is nu vier jaar, tijd om naar school te gaan. Maar ook tijd om afscheid te nemen van de Kleine Roos. Rafa heeft 3 fantastische jaren bij jullie gehad. Wij willen jullie bedanken voor alle aandacht, liefde, goeie zorgen, creativiteit en warmte die jullie Rafa hebben gegeven. Hij heeft het altijd heel fijn bij jullie gehad. En wij konden he altijd zonder enige zorgen bij jullie achter laten. Dat is bijzonder. De Kleine Roos is een bijzondere plek en wij zijn heel blij dat Rafa bij deze plek heeft mogen horen. Rafa gaat nu naar school, maar van ons zijn jullie nog niet af! gelukkig is Sef nog een paar jaartjes bij jullie in goeie handen. Rafa wilde jullie heel graag een cadeau geven dat kon groeien, een plant of een bloem. Dus voor jullie iets kleins en voor de Kleine Roos iets waar iedereen iets van kan smullen.
Heel veel liefs,
namens Rafa, Jop, Wies & Sef
Rafa gaat jullie allemaal heel erg missen!
Geen haast, maar geduld
Wie 's avonds laat passeert, ziet het waarschijnlijk niet eens. Het tempo van het leven doet je naar huis racen, naar een afspraak, een doel. Waarom zou je stilstaan bij zomaar een gebouw?
Maar daar, achter die gevel met al die unieke steentjes, uniek in vorm en grootte, gaat een hele wereld schuil. Hier geen massa, maar maatwerk.
Geen haast, maar geduld.
Geen ego, maar aandacht.
We zijn zo dankbaar voor de rust, de vele inzichten en bovenal de liefde die jullie de afgelopen 2 jaar aan Didouh en ons hebben gegeven. Jullie maakten dit tot een plek waar hij echt werd gezien. Dat is een onvergetelijk cadeau.
Gelukkig zijn we vanaf januari gewoon weer terug.
Alle liefs, Nadia, Laurens, Didouh en Zea.